*تقدیم به همه دلداه هایی که

به عاشقانه هایشان نرسیدند*

شکسته قامت خیال از هیبت حضور طولانی تو

گریسته باران از افول گرم همیشه نگاه های تو

چه برزخی است هوای دلم کجاست طوبی

کجاست تا در حریم امن نگاهش کنم ماوا

شده تقدیر دلم قسمت تنهایی بی جا و مکان

شده تقدیم نگاهت به تدابیر زمان

...

چه اسمان کوتاهی

چه ستارگان تاریکی

هوای نخلستان همیشه دلگیر است وقتی

عشق تو چون غروب خورشید  شد خط باریکی

تو بهانه بهارانم بودی ای داد

و عاشقانه های پاییزناکی

چه زمستانیم امروز چه سرد

...

چه سکوت است و چه تلخ

میروم تا افق تاریکی